Bugün Luganks Halk Cumhuriyetine veda ediyoruz. Tabi ki
ayrılmadan önce elveda dememiz gereken kahramanlar var. İlk önce Sovyet
Halkları Parlamentolarından Lugansk Halk Cumhuriyeti Parlamentosuna davetliyiz.
Burada LPR İnsan Hakları Komiserliğinin temsilcisi Victoria Alexandrovna ile
basın toplantısı düzenledik. Alexandrovna şimdiye kadar işlenen savaş suçlarını
belgeleyip BM’nin ilgili kurumlarına bildirdiklerini ama hiçbir başvurularına
herhangi bir cevap alamadıklarını söyledi. Ukrayna ve Nazi taburlarının
askerlerinin sivillere yönelik işledikleri suçlara batının tamamen kayıtsız
kaldığını anlattı. Halka karşı işlenen herhangi bir suçun emperyalizm güdümlü
ve NATO yanlısı medya tarafından kesinlikle anlatılmadığı ve DPR ile LPR yerel
hükümetlerinin gerçekleri dünyaya aktarmakta zorlandıklarını anlattı. Rusya
siteleri ve haber ajansları diğer ülkelerde engellendiği için halk gerçekleri
göremiyor. Ve sorgulamıyor olup bitenleri çünkü madalyonun gerçek güzü
karanlıkta bırakılıyor bilinçli olarak.
Karavan katılımcılarının ve bizim bu yüzden burada olduğunu
ve gerçekleri görüp kendi ülkelerindeki halklara anlatmasının önemi bir kez
daha dile getirdik. Bizlerde burada olmamızın sebeplerinden birisinin bu
olduğunu anlattık.
Bize mesajı var Alexandrovna’nın: ‘Hiç kimsenin Donbass'ta
olup bitenler hakkında gerçeği söylemekten korkmamasını gerçekten isterim.
Çünkü şimdi burada olup bitenler hakkında sessiz kalırsak, yarın bu savaş
Avrupa'daki her eve, her aileye gelecek. Neo-Nazizm’in gerçekten sivilleri
öldürdüğü gerçeği hakkında konuşmaya başlarsak, sanırım bir kez daha
topraklarımıza gelen ve 40'lı yıllarda olduğu gibi kendi rejimini kurmaya
çalışan bu makineyi durdurabiliriz. Bu yüzden lütfen gerçeği söylemekten
korkmayın. Bunu şimdi burada durduralım ki başka ülkelere yayılmasın.’.
Parlamentodan çıktığımızda dışarıda bizi bekleyen Lugansk’ın
en genç yazarlarından 14 yaşındaki Phaina ile tanıştık ve tüm dünya halklarına
bir mesajı var, iletmemizi istedi: “Savaşlar dursun ve herkes barış içerisinde
yaşasın.”
Lugansk Ukrayna hükümeti tarafından yıllarca geri bırakılmış
bir şehir. Şehirde ve ülke genelinde halkın ve bölgenin asıl gelir kaynağı
madencilik. Kömür madeni, on yıllar boyunca merkezi Ukrayna devleti tarafından
kar amaçlı alınmış bölgeden alınmış ama geri hiçbir zaman ülkenin diğer
bölgelerine kıyasla halka hizmet götürülmemiş. Yerli halk bunun sebebinin o
bölgede yaşayanların birçoğunun Rus olmasından kaynaklandığını belirtiyor.
Bundan dolayı halk Rusya’nın bir parçası olmaktan son derece memnun. Yeni
hastane ve okullar yapılmış bölgeye. Eski Sovyet binalarının üzerinde Ukrayna
alfabesi ile yazılmış yazılar olduğu gibi duruyor. Değiştirilmemiş bunlar ya da
imha edilmemiş. Tam aksine Ukrayna’da ve bazı diğer ülkelerde Rusça olan her
şey imha edildi ya da değiştirildi. Sanat eserlerine bile düşman faşizm.
Lugansk’a elveda derken yolumuz üzerindeki Lugansk ve
Donetsk halk kahramanları Phizzak Taburu direnişçilerinin Alchevsk kentindeki
mezarını ziyaret ettik. Büyük komutan Alexey Mozgovoy ve cephede beraber
savaşan eşi Anna Samelyuk’da burada yatıyor. Aynı isim altında bir tugay hala
bir ama Alexey öncülüğündeki Phizzak halk için tek ve bundan sonra gerçek
anlamda başka bir Phizzal olmayacağını söylüyorlar. Tüm militanları savaşarak
şehit olmasına rağmen Nazilere karşı verdikleri savaşta birçok başarıları
olmuş. Phizzak‘ın sayesinde katiller ordusunun birçoğu mensubu öldürülmüş. Çok
sofistike eylemler ve saldırılar yapan grubun isminin anlamı ‘Hayalet’. Gerçek
kahramanlar hiçbir zaman ölmüyor. Evet hala bir hayalet dolaşıyor dünyanın
üzerinde.
Luganks Halk Cumhuriyetindeki programımızı bitirip Donetsk’e
geçiyoruz. Bölgede hala saldırılar ara ara devam ettiği için orada yapmamız
gerekenler ve karışılabileceklerimiz konusunda yetkililer bizi uyarıyor.
Yol boyunca tahrip edilen birçok yapı ile karşılaşıyoruz.
Sıklıkla askeri araçların hareketliliği gözümüzden kaçmıyor. Konvoy halinde ya
da tek tek araçlar yolda. Birçoğu DPR tarafından geliş güzergahında.
Uzun bir yolculuktan sonra Donetsk’e varıyoruz. Birçok bina
zarar görmüş ama halk hala normal yaşamına devam ediyor. Donetsk cepheye daha
yakın olmasına rağmen ve sürekli cephe tarafından gelen patlama seslerine
rağmen Luganska göre daha canlı ve daha modern. Lugansk tamamen bir terkedilmiş
bölgeyi andırıyordu. Topçu atışları ile karşılanıyoruz adeta. Her üç beş
dakikada bir ateş ediliyor bizim olduğumuz taraftan Ukrayna tarafına. İlk ziyaret edeceğimiz yere doğru yürürken
şehrin merkezinde yıllar önce bombalanan Victoria otelindeki tahribatı
görüyoruz. En büyük binalardan birisi ama hala yıkılmamış. Hava savunma
sisteminin devreye girdiğini duyabiliyoruz olduğumuz yerden.
Her şehirde olduğu gibi burada da bulunan eski Sovyetler
Birliği anıtının bulunduğu alana yapılan Donbass halkının kahramanlarının anıtı
var. Eski devlet başkanı Alexandr Zaharchenka ile diğer komutanlar için yapılan
anıt büstleri ziyaret ediyoruz ilk önce. Zaharchenka tam anlamı ile bir
kahraman halk için. Savaş öncesi iş adamı olan başkan, savaş başladığında tüm
mal varlığını halkını ve vatanını Nazilere karşı savunmak için mücadeleye
aktarmış. Halkının direnişini örgütlemiş ve komutanlığını yapmış cephe
saflarında. Sürekli gittiği bir kafede çatı katına yerleştirilen bomba
düzeneğinin patlatılması sonucu korumaları ile birlikte orada öldürülmüş. Ama halkın
kalbinde çok büyük yeri var.
Kalacağımız otele yerleşiyoruz ve ilk ziyaretçimizi
bekliyoruz. Tam karşımızdaki eski başkanlık binasının hedef alınarak tahrip
edildiği sırada etrafa yayınlan şarapnel parçalarından dolayı otelimiz de hasar
görmüş. Camları hala kırık. Uzaktan gelen topçu atışı seslerini hala ara ara
duyuyoruz.
Getirdiğimiz sağlık malzemelerinin cephe hattına
ulaştırılması için yetkililer geliyor, getirdiklerimizi anlatıyoruz. Birçoğu
malzeme İtalya’dan getirildi. AIF ve Grup Yorum olarak da bizlerde elimizden
geldiğince bazı tıbbı malzemeyi beraberimizde Donbass halkına getirdik. Teslim ettikten sonra arabalarına yerleştirip
aramızdaki sağlıkçı arkadaş ve bir temsilci ile gönderiyoruz. Arkadaşlarımızı
bekliyoruz heyecan ile neler gördüklerini öğrenmek istiyoruz.
Askeri hastane ve tedavi alanlarında her şeyin çok düzenli
olduğunu öğreniyoruz. Son bir yıl içerisinde cepheden yaralı olarak
getirilenler yapılan ilk müdahalenin profesyonelliğinden dolayı kurtulmuş. Ve
beş yüz yaralıdan hiçbirisi hayatını kaybetmemiş. Rus gönüllüleri ve
sağlıkçıları bunun baş mimarı.
Türkiyeli gazeteci politik bilimci, gazeteci ve muhabir Okay
Deprem ile tanışıyoruz. Yaklaşık on yıldır Donbass halkının içerisinde ve
bölgedeki tek Türkiyeli gazeteci. Kendisinden buradaki yaptığı çalışmalar
hakkında bilgiler alıp ertesi gün röportaj yapmak için randevulaşıyoruz.
Suyumuz akmıyor. Uzun zamandır su sıkıntısı çekiyor halk ama
2022 Şubat ayından bu yana Ukrayna’nın su şebekesine hedef alarak yaptığı
saldırılar sonucu günde sabah yarım saat ya da bir saat ve akşam bir saatliğine
su veriliyor.
Sıcak su hiç yok. Yine
aynı şekilde sıcak su sistemi de hedef alınmış. Sovyetlerin yaptığı ve herkese
sıcak su hakkı büyük bir kazanım. Sorun etmiyoruz tabii ki. Gece boyu topçu
atışı ve füze savunma sistemi sesleri arasında uyumaya çalıştık. Sesleri
dinlerken, aynı sesleri aylarca duyan halkın çektiği çileleri düşününce aslında
olayların boyutunun sözde Avrupa demokrasisinin gözleri önünde olması olayın
vahametini daha fazla arttırıyor. Her iki taraftan da milyonlarca halkın
evlerini ve yaşadıkları toprakları bırakıp gitmesi gözlerimizin önünde oluyor.
Kim bunun sorumlusu, hangi el; savaş çığırtkanı NATO ve ABD ile vatanına ihanet
eden işbirlikçi Ukrayna devleti. Bunun cevabı bu kadar net buradaki halk için.
Kendi hegemonyasını korumak için seksenden fazla savaş başlatmış ve milyonlarca
insanın katili ABD ve işbirlikçileri.